Rozporządzenie ws. Planu Ogólnego Gminy

W Dzienniku Ustaw pojawiło się Rozporządzenie ws. Planu Ogólnego Gminy, dokumentowania prac planistycznych w zakresie tego planu oraz wydawania z niego wypisów i wyrysów. Rozporządzenie stanowi kolejny krok na drodze do reformy planistycznej, której główną zmianą jest zmiana studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy na plany ogólne gmin. 

Rozporządzenie ws. Planu Ogólnego Gminy

Zgodnie z Ustawą z dnia 7 lipca 2023 roku o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zwaną reformą planistyczną, w dniu 8 grudnia 2023 roku opublikowano Rozporządzenie ws. planu ogólnego gminy, dokumentowania prac planistycznych w zakresie tego planu oraz wydawania z niego wypisów i wyrysów. 

Nowe rozporządzenie definiuje charakterystykę stref planistycznych, w tym ich profil funkcjonalny oraz minimalny udział powierzchni biologicznie czynnej. Ponadto, reguluje sposób:

1. Obliczania zapotrzebowania na nową zabudowę mieszkaniową oraz chłonności terenów niezabudowanych;
2. Tworzenia gminnego katalogu stref planistycznych;
3. Przygotowywania projektu planu ogólnego gminy;
4. Stosowania oznaczeń, nazewnictwa, standardów oraz prezentacji graficznej danych przestrzennych;
5. Dokumentowania prac planistycznych w zakresie planu ogólnego gminy;
6. Wydawania wypisów i wyrysów z planu ogólnego gminy.

Pobierz tekst rozporządzenia ws. planu ogólnego gminy 

Poniżej opiszemy szczegółowo zmiany, jakie zaszły wraz z wejściem w życie nowego rozporządzenia. 

Strefy planistyczne w planie ogólnym gminy

Podstawowym elementem kształtowania ogólnego planu jest podział obszaru na różne strefy planistyczne. Strefy te określają przeznaczenie oraz charakter poszczególnych obszarów gminy.

Strefy planistyczne pełnią kluczową rolę w identyfikacji dominujących funkcji poszczególnych obszarów, mając na celu ułatwienie skutecznego zarządzania przestrzenią. Zgodnie z koncepcją gęstej zabudowy, rozwijając strukturę miejską, konieczne jest uwzględnienie struktur wielofunkcyjnych. Oznacza to opracowanie planu, w ramach którego większość podstawowych potrzeb mieszkańców może być zaspokajana w jak najbliższych odległościach.

W rezultacie tego podziału, obejmującego 13 różnych stref planistycznych, uwzględniono następujące obszary:

Każda strefa musi wyznaczać minimalną powierzchnię biologicznie czynną. Natomiast w strefie, która uwzględnia możliwość zabudowy, wyznacza się również zapotrzebowanie na nową zabudowę mieszkaniową oraz chłonność terenów niezabudowanych. 

Minimalna powierzchnia biologicznie czynna 

Nowe rozporządzenie zwiększa minimalny udział powierzchni biologicznie czynnej z 25 do 30%. Rozszerzono również ich obligatoryjną obecność do niemal wszystkich stref planistycznych (wyjątkiem jest stref górniczej, otwartej i komunikacyjnej). 

Określony dla strefy planistycznej minimalny udział powierzchni biologicznie czynnej nie dotyczy terenów komunikacji, dla których wskaźnik ten wynosi 0%. 

W przypadku gdy obszar strefy planistycznej jest objęty obowiązującym MPZP, w strefie tej można określić wartość minimalnego udziału powierzchni biologicznie czynnej niższą niż wynika to z ww. wytycznych. Udział ten nie może być jednak niższy niż najwyższa wartość wskaźnika opisującego minimalny udział powierzchni biologicznie czynnej dla terenów wyznaczonych w obowiązujących planach miejscowych, obejmujących obszar strefy.

Zapotrzebowanie na nową zabudowę mieszkaniową, chłonność terenów niezabudowanych

Zapotrzebowanie na nową zabudowę mieszkaniową i chłonność terenów niezabudowanych w strefach planistycznych, wyraża się w liczbie mieszkańców. Oblicza się je za pomocą wzoru: 

ZAP = M − (PUM / P)

gdzie:

ZAP – oznacza zapotrzebowanie na nową zabudowę mieszkaniową, 
M – oznacza prognozowaną liczbę mieszkańców gminy w oparciu o dane udostępniane przez statystykę publiczną, powiększoną o 5%, 
PUM – oznacza łączną powierzchnię użytkową mieszkań w gminie zgodną z najnowszymi danymi, 
P – oznacza prognozowaną powierzchnię użytkową mieszkań w gminie na jednego mieszkańca.